The Animals
|
|
The Animals |
The Animals met leadsinger Eric
Burdon en keyboardman Alan Price hadden in 1964 een grandioze
millionseller met The House of the Rising Sun. Songs als Baby Let Me Take You
Home, I’m Crying, Don’t Let Me Be Misunderstood, We’ve Gotta Get Out of
This Place en vooral House of the Rising Sun bewijzen het: The Animals
behoren tot het selecte groepje bands die hun stempel drukten op de
golden sixties.
Ze maakten deel uit van de Britse beatexplosie van begin jaren ‘60.
De blikvanger van The Animals was zanger Eric
Burdon, een klein mannetje met een gigantische stem, maar het muzikale genie
achter de groep was onmiskenbaar Alan Price.
Price vormde in 1961 in Newcastle, samen met bassist Chas Chandler, drummer
John Steel en gitarist Hilton Valentine The Alan Price Rhythm and Blues
Combo.
De bandleden kenden elkaar van school of uit het kleine jazz- en
bluescircuit van Newcastle.
Toen een jaar later Eric Burdon er als zanger bijkwam, veranderde men de
naam in The Animals.
De uitzonderlijke stem van Burdon plaatste hem al snel op de voorgrond.
Hun eerste single, Baby let me take you home, was echter een middle-of-the
road popnummer, dat de band nooit live heeft willen spelen. Het nummer kwam
op 16 april 1964 uit, maar geraakte in Engeland niet verder dan de 21ste
plaats.
Twee maanden later volgde hun bewerking van de
traditional House of the Rising Sun en daarmee stootten ze direct door
naar de eerste plaats, ook in de Verenigde Staten, waar het nummer
echter, zonder medeweten van de band, in een sterk bekorte versie werd
uitgebracht.
Het nummer viel op door het karakteristieke gitaarintro en door het feit
dat het zes minuten duurde, hoewel daar in de VS ruim de helft af ging.
De opvolgers I'm crying, het Nina Simone-nummer Don't let me be
misunderstood, Boom Boom en Sam Cookes Bring it on home to me deden het
iets minder goed, maar de groep had wel zijn naam definitief gevestigd.
Het succes eiste ook zijn tol.
De band werd door het management in een strak schema de weg op gestuurd
en toerde door het Verenigd Koninkrijk, de rest van Europa en de
Verenigde Staten.
Als zanger kwam Burdon steeds meer in het centrum te staan.
Muzikale meningsverschillen, maar ook een vliegangst deden Price in de
zomer van 1965 besluiten de groep te verlaten.
Met zijn nieuwe formatie, 'The Alan Price
Set' ging hij een heel andere weg in en scoorde hij grote hits als I Put
a Spell on You (1966), het Randy Newman-nummer Simon Smith & His Amazing
Dancing Bear (1967) en Don't Stop The Carnival (1968.
Menigeen dacht dat met het vertrek van Price een einde zou aan komen de
successen maar de hits bleven komen: We've gotta get out of this place
en It's my life stonden wekenlang in de top tien.
Tijdens een televisieoptreden in de Verenigde
Staten stortten zowel Burdon als Chandler in.
In mei 1966 brachten The Animals nog Don't bring me down uit, dat
de laatste hit voor de band werd.
In september gingen de vijf uiteen.
In
1975 kwamen de vijf oorspronkelijke Animals toch weer bijeen om, in de studio's van Chas Chandler, intussen
een succesvol manager en producer, een nieuw album op te nemen.
Dit Before we were so rudely interrupted kwam pas in 1977 uit en
bevatte twaalf nummers die naadloos aansloten bij het geluid dat de
groep tien jaar eerder kenmerkte.
Hoewel het album door de pers goed werd ontvangen, reageerde het publiek
lauw.
Dat was anders toen in 1983 het album Ark verscheen, waarop deze
zelfde Animals een wat moderner geluid aansloegen.
Het nummer The Night was goed voor een bescheiden hit notering en
de band ging, voor het eerst in zeventien jaar, op tournee.
Naar aanleiding van die tournee verscheen in 1984 een live-album.
The Animals maakten naam door hun wilde podium act.
Dat was 50 jaar geleden en ze sinds die tijd zijn ze wel een beetje rustiger
geworden, maar hun muziek heeft niets van zijn kracht verloren.
Nu na 50 jaar, de legende bestaat nog steeds
...hoewel de band is veranderd, de nummers blijven eeuwig.
Info and/or bookings: + 31 181 324310 or mailto: info@kwekel-evenementen.nl